Stagg MCO- 7   ( reacties ) 

Een U -89 type condensatormicrofoon voor minder dan tweehonderd euro?

Het bestaat en het heet... Stagg.

(Dit artikel is overgenomen uit de Gitarist nummer januari 2001. Auteur is Tjako Vennema.)

Wie droomt er niet van een gouden greep? Op de Music Expobeurs zag ik een microfoon die door zijn uiter­lijk al hebzucht bij mij opwekte, zeker toen ik de krankzinnig lage prijs vernam Wie voor condensa­tormicrofoons in duizenden gul­dens denkt, moet deze recensie extra goed lezen, want er valt geld te verdienen

Het merk Stagg is een huismerk van EMD. Deze Benelux-importeur drukt dat merk op de door hen uit het Verre Oosten geïmporteerde accessoires. In een programma van pianokrukken en muziekstandaards zitten drie typen dynami­sche microfoons en deze condensator. Een set Staggs met verende ophanging ging onmiddellijk naar het Goois matras Een selecte groep AES*-leden en klankregis­seurs, uit het radio- en cd-circuit rolde om van verbazing. Hoe kan het dat zo'n microfoon slechts €200,- kost? Er is uitgebreid aan gemeten en alle partijen zijn het erover eens, dit is een ongelooflijk koopje en de prijs van de verende ophanging is helemaal om van door het lint te gaan, zo goedkoop! Akoestische gitaristen kunnen hun borst natmaken. Twee statie­ven (levert Stagg ook heel goed­koop), twee MCO-7's, twee verende ophangingen en twee spotgoedkope fantoomvoedings­kastjes en je kunt zó de lijningan­gen van je MiniDisk, CD writable of casettedeck in.Zonder klank­regeling en panpot maak je de mooiste A-B opnamen in puris­tentechniek, mits de akoestiek van de opnameruimte goed is

Dit is een ongelooflijk koopje.

De Stagg micro­foons komen uit China en dit type is overduidelijk een kopie van de beroemde Neumann studiomicrofoon, de U-89. Schandalig eigen­lijk, maar voor jou geldt echter dat-ie slechts 1/9 van de prijs kost. De gelijkenis met de U-89 ('winkelprijs' 2400,-) is adembenemend. Keurig afge­werkte, discrete elektronica (dus geen IC's); gebalanceerde uitgang via een ruim gedimensioneerde transformator, uitkomend op een XLR-connector; laag-af filter en schakelbare richtingskarakteristiek (rondom/nier); 'n prachtig 1" dub­belmembraan; gewicht 'n pond; chique afwerking. Je kijkt je ogen uit. Alsof dat niet genoeg is, kost de verende ophanging slechts 17 euro. Die van Neumann, bijvoor­beeld, kost het zeventienvoudige. De Stagg-elastieken zijn weliswaar iets te stug, maar daar kun je een­voudig zelf wat aan doen.

Voor zaaloptredens (sound reinfor­cement) kies je praktisch altijd voor de onverwoestbare dynamische microfoon. Deze is in feite niets anders dan een miniatuurluidspre­ker. De richtingsgevoeligheid komt goed van pas, je hebt weinig last van rondzingen en zaalgeluid. Ver­der is dit type microfoon moeilijk kapot te krijgen, bestand tegen hoge temperaturen en vochtig­heid, terwijl je ze op korte afstand van de klankbron (instrument of keel) kunt opstellen zonder angst voor oversturing. Tegenover al deze voordelen staat slechts een nadeel en dat is een tekort aan subtiliteit en een beperkte dynamiek, vooral in de zachte geluidjes. In de studio kom je vaak conden­satormicrofoons tegen, meestal rondomgevoelig ipv nierkarakteristiek. Rondomgevoelig geeft om te beginnen al minder kleuring. Richtingskarakteristiek bereik je door voor het membraan in een soort tunneltje te plaatsen. En dat tunneltje geeft kleuring. Praat maar eens door het kokertje van een wc-rol! Bij de zgn dubbel­membraan-condensatormicrofoons kun je de richtingskarakteris­tiek elektrisch omschakelen, dat kan zelfs op afstand. Het dunne vliesje van een condensatormicro­foon is kwetsbaar (je mag er niet in blazen om 'm te testen) en ze hebben een voorspanning nodig (de 48-volts fantoomspanning) om het voorversterkertrapje te voeden en de polarisatiespanning te leveren, want een condensator geeft een heel zwak spanninkje af. Ze kunnen een grote dynamiek aan, vooral in de zachte geluiden (tik- en pinkelgeluiden). Soms kom je voor stemregistratie de bandmi­crofoon tegen (ribbon, om van Beyer) die ondanks zijn 'beperkte' frequentiebereik onverslaanbaar is in realistische afbeelding. Er bestaat ook nog een goedkope uitvoering van de condensator, de elektret.

Metingen aan de MCO-7.

De frequentiegrafiek mag grillig lijken, doch is zeer herkenbaar voor grootmembraanmicrofoons. Hou er rekening mee dat de verticale verdeling in stappen van slechts 2 dB is. Net als bij luidsprekers vertellen frequentie­bereik en -Iinieairiteit lang niet het hele verhaal. Kleuring bijvoorbeeld is eigenlijk niet te meten. Vastge­steld werd dat de maximum geluidsdruk neerkomt op 102 dB bij 0,5 % totale harmonische vervorming (Neumann 134 dB), dat is te weinig voor close miking van koperblazers of bassdrum Maar wie gebruikt er nu een condensa­tor voor close miking?

En Neumann dan?

En hoe klinkt het dan?

Er zijn echter onnoembaar veel toepassingen waarbij de MCO-7 fantastisch bruikbaar is, vooral in de studio en bij het thuis registre­ren van akoestische instrumenten.

Tjako Fennema

Studio Microphone Stagg MCO-7.

(Dit artikel is overgenomen uit de Meet Music Magazine 08/00. Auteur is Luc Henrion.)

Concept.

Het concept is alom gekend, ik ging bijna zeggen alom gekopieerd...., een redelijk grote Micro (50mmx190mm), ongeveer 500gram zwaar, waarvan de vergulde capsule(1") loodrecht op het microfoonlichaam staat. Het ontwerp van de beschermende huls en van de rest doet wel denken aan de Neumann U87. Dat zal wel geen toeval zijn. Dit geldt trouwens ook voor de elastische ophanging, een haast onontbeerlijk onderdeel dat echter optioneel is. De Stagg MCO-7 beschikt over twee laterale switches, de een bepaalt de directie: cardioide of omni-directioneel, de andere dient om een lage tonenfilter in te schakelen (-6db vanaf 100hz). Je merkt het al, het gaat om een multifunctioneel model: omni of cardio, "flat" of met een vermindering van het lage register, niet te versmaden trouwens, zeker wanneer het gaat om in cardio modus het nabijheidseffect van een stem te beperken.

Een concept dat al langer zijn sporen heeft verdiend, XLR uitgang na transformator, de obligate fantoomvoeding, allemaal zaken die we reeds langer kennen. Hier moeten we niet langer bij stilstaan: de afwerking, zowel wat het interieur als het exterieur betreft, is gewoon perfect, ontegensprekelijk; en ik heb de micro uiteengehaald, om zeker te zijn: de circuits maken alleen gebruik van discrete componenten, echte transistors en bovendien nergens sporen van geïntegreerde circuits. Als je een oud model kopieert, moet je natuurlijk geen nieuwigheden verwachten! Laat ons nu maar overstappen op de klank!

Sound. 

Wat?! Geen cijfermateriaal? Wel, eerlijk gezegd, de cijfers die ik met het toestel meekreeg leken me al te fantastisch, sta me toe ze achterwege te laten! Als je me het eerlijk vraagt, dan moet ik toegeven dat deze mensen wellicht niets gemeten hebben... Niet getwijfeld, ik heb het wel gedaan!! Natuurlijk beschik ik niet over een geluidsdichte kamer zonder nagalm en gesofistikeerde meetapparatuur, maar ik trek me redelijk goed uit de slag: een stel goede micro's, waaronder een uitstekende meetmicrofoon, informatica generatoren en analyseertoestellen en een geluidsweergave die dermate goed is dat ze me in staat stelt om doorgedreven en betrouwbare vergelijkingen te maken. En dat resulteert in het volgende: in vergelijking met een Audio Technica 4033 (niet uit het oog verliezen, deze kost tweemaal zoveel en is slechts enkel cardio!), dan is de responsecurve quasi gelijklopend, een greintje verschil in helderheid tussen de 10en 15 kHz, maar vervolgens scheert de Stagg MCO-7 rakelings langs de 20 kHz  met een quasi gelijkaardige curve(Stagg zelf kondigde nochtans slechts 30 Hz tot 166 kHz aan.. net zoals bij de U87, zelfs hier merk je de gelijkenis). Een iets minder heldere klank dus, mar je zou ook kunnen stellen dat het om een neutralere klank gaat! Mooi regulier zonder vermeldingswaardige mankementen! Het uitgangsniveau is daarentegen duidelijk lager: ongeveer zes dB. Ik aarzel niet langer om jullie de aangekondigde firmawaarden te geven: gevoeligheid -80dB. Dit zou betekenen als 50 dB verschil met de Audio Technica!! Laat ons even serieus blijven! Het niveau van de achtergrondruis is moeilijker vast te stellen: dit lijkt mij een ietsje minder goed in vergelijking met de Audio Technica, maar meer dan waarschijnlijk is dit het gevolg van het verschil in uitgangsniveau en zonder twijfel in 99% van de gevallen veroorzaakt uw microfoonvoorversterker meer ruis dan uw micro zelf...

Wat de luistertest betreft, moet ik toegeven dat ik op de MCO-7 alles geprobeerd heb wat maar enigszins in mijn bereik lag: gesproken, gezongen stem, zowel mannelijk als vrouwelijk, koperinstrumenten (trompet, sax, trombone), piano, viool, gitaar met nylon- en met stalen snaren en zelfs kleine percussie instrumenten. Toch een representatieve groep, niet waar? Nog beter ik kon beschikken over twee MCO-7 micro's zodat ik ze kon uittesten voor stereo opname. Verdict? Op alle gebied fantastisch!!! Zowel omni als cardio. Soms met iets betere, soms mindere resultaten, wat niet meer dan logisch is, maar in alle gevallen was het resultaat gelijklopend: alle opnames die ik verricht heb met deze microfonen werden unaniem op goedkeuren onthaald.

Alleen bij de piano geraakte ik niet volledig overtuigd van het resultaat. Het bleek nogal moeilijk om dit instrument op voldoende wijze op te nemen, een klank die een beetje te medium was, je zou kunnen zeggen dat het iets te neutraal klonk. Dezelfde piano via twee Audio Technica 4041 leverde een beter resultaat op. Maar het concept is verschillend want dit zijn micro's met een klein membraam, wat hen volledig ongeschikt maakt voor de menselijke stem. Het is duidelijk geen enkele microfoon zal ooit universeel zijn.

De MCO-7 was dan weer uitstekend geschikt voor het opnemen van koperen blaasinstrumenten, warm, rond, vol alles wat je maar wilt! Hetzelfde geldt trouwens voor de opnamen van viool en gitaar. Voor de stem hing het een beetje af van het soort stem dat je wilde krijgen, briljant of warmer, dan weer prefereerde ik de AT-4033, in andere gevallen greep ik naar de MCO-7. Deze microfoon kan met de U-87 wedijveren! Want laat ons eerlijk zijn, dat was het uiteindelijke doel: een microfoon vervaardigen, aan een veellagere prijs dan het origineel, die op alle gebieden de gelijkenis met zijn voorganger kan doorstaan. Doel bereikt.

Stagg kondigde via de importeur aan dat in de toekomst gewerkt wordt aan de release van andere modellen, waaronder een model met een buis!! Hoor ik daar iemand U47 roepen?

Ps dit artikel is waarschijnlijk origineel in het Frans geschreven en daarna door een Belg in het Vlaams/Nederlands vertaald.